بررسی تحمل به شوری گیاه توت روباه (Poterium sanguisorba) از طریق برخی خصوصیات فیزیولوژیکی

شوری یکی از فاکتورهای محیطی می‌باشد که منجر به کاهش و یا تاخیر در جوانه‌زنی دانه‌های گیاهان می‌شود. همچنین بر استقرار و رشد گیاهان هالوفیت و گلیکوفیت موثر می‌باشد. گیاه توت روباه از لحاظ دارویی، علوفه‌ای، زینتی از اهمیت فراوانی برخوردار است. این تحقیق به منظور بررسی و مقایسه تحمل به شوری در گیاه مذکور در مرحله جوانه‌زنی و رویشی در آزمایشگاه فیزیولوژی مؤسسه ی تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور در سال 1388 ‌انجام گرفت. در این تحقیق اثر پنج تیمار نمک طعام (NaCl)، شامل غلظت های صفر (شاهد)، 25، 50، 75 و 100 میلی مولار در سه تکرار در یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در اتاقک رشد بر گونه ی  Poterium sanguisorbaبررسی شد. علت استفاده از غلظت‌های فوق عدم تحمل گیاه به مقادیر بالاتر نمک بود به طوری که در ابتدا طی یک آزمایش تیمارهای نمک از غلظت صفر تا ۲۰۰ میلی مولار استفاده گردید ولی به دلیل عدم تحمل گیاه به غلظت بیش تر از ۱۰۰ میلی مولار تیمارهای آزمایش تغییر داده شد و از دامنه  ۰ تا ۱۰۰ میلی مولار استفاده گردید. با افزایش غلظت نمک بر میزان درصد جوانه‌زنی افزوده و از میزان شاخص بنیه ی بذر کاسته شد. همچنین افزایش تنش شوری با غلظت 75 میلی مولار نمک در نهال های سه ماهه منجر به افزایش میزان پرولین و قندهای محلول گردید، ولی مقادیر بالاتر نمک باعث کاهش در دو شاخص ذکر شده گردید. میزان رنگیزه‌های گیاهی (کلروفیل کل،a ، b و کاروتن) با شاخص‌های رشد و میزان درصد رطوبت نسبی برگ نیز با افزایش غلظت تیمارهای شوری کاهش یافتند. نتایج این تحقیق نشان داد که می‌توان از توت روباه جهت احیای مناطقی با شوری حدود 75 میلی مولار نمک استفاده نمود ولی مقادیر بیش تر نمک باعث کاهش محصول می‌گردد.